میکرویونتوفورز عبارت است از راندن یون ها و مولکول های باردار به مقادیر بسیار کم از داخل محلول هائی که در میکروپیپت های شیشه ای قرار گرفته اند. میکرویونتوفورز معمولاً در موارد زیر استفاده می شود:

۱. تزریق رنگ ها و مسیریاب های عصبی برای آزمایشات.

۲. برای تقسیم بندی ترکیبات نورواکتیو (Neuro active) برای مثال انتقال دهنده ها، تلفیق کننده ها، داروها، هورمون ها که از میکرویونتوفورز برای مشخص کردن اثرات آنها روی پارامترها Firing تک نورون های In vivo استفاده می شود.

۳. تزریق میکرویونتوفورز به وسیله اعمال یک ولتاژ در طول میکروپیپت (الکترود) انجام می شود که به این وسیله باعث قطبی شدن آن می شویم. اگر ولتاژی به یک محلول اعمال شود، یون ها و مولکول های باردار، از منبع میدان الکتریکی اعمال شده بسته به نوع شارژ ذاتی شان دور یا به آن نزدیک خواهند شد. اگر پیپت نزدیک یک نورون قرار داشته باشد، امکان تزریق داروها وجود دارد و اثرات داروئی آنها با ایجاد تغییراتی که در نرخ و سرعت یا در الگوی firing ایجاد می کند، استنتاج می شود. به صورت معمول این تکنیک (داروشناسی عصبی) برای تعیین اثرات مواد مختلف روی پارامترهای Firing نورون ها استفاده می شود. یک مزیت مهم و عمده روش میکرویونتوفورز این است که تشخیص اثرات داروها روی نورون های Single بدون اثر کل سیستم عصبی امکان دارد. چنین چیزی موقعی که داروها به صورت سامانه ای توزیع می شوند، امکان دارد رخ دهد. در کاربرد عملی از میکروپیپت های چند لوله ای (multi barrel) استفاده می شود که از پیت های شیشه ای به هم چسبانده شده یا (Heat-jused) (معمولاً ۵ یا ۷) ساخته شده اند که مسیرها و لوله های داروئیشان به صورت شعاعی قرار گرفته، یک کانال پیپت برای ثبت ها و تخلیه های یونیت (واحد) سلولی در مرکزشان قرار گرفته است (الکترودهای ترکیبی). جریان لازم برای میکرویونتوفورز به وسیله منبع جریان بسیار دقیق تولید می شود (پمپ های یونتوفورز). میکروپیپت های multi barrel به آزمایش کننده اجازه تست چندین ترکیب را در یک نورون می دهد، اگر پمپ یونتوفوز به وسیله کامپیوتر کنترل شود.

جابه جائی رنگ ها و مواد مسیریاب (Deposition of dyes & tracer substance)

یک ماده ردیاب یا رنگی می تواند به وسیله یونتوفورز به داخل سیتوپلاسم یا سلول (یونتوفورز داخل سلولی) یا به داخل فضای خارجی سلولی (یونتوفورز خارج سلولی) تزریق شود. یونتوفورز داخل سلولی به وسیله ردیابی با رنگ برای نشانه گذاشتن روی محلول برای آزمایشات بافت شناسی بعدی است. مطالعات یونتوفورز خارج سلولی برای نشانه گذاری مکان هائی از مغز که ثبت انجام گرفته، استفاده می شود.برآمدگی های عصبی (Projections) نیز با استفاده از ردیاب های استفاده شده در میکرویونتوفورز داخل مناطق خاصی از مغز مطالعه می شوند. در چنین آزمایشتاتی ترکیبات ردیابی که به فضای داخل سلوکی یونتوفورز می شوند،به وسیله پایانه های آکسون یا به وسیله دندریت ها منتقل می کردند، بنابراین به صورت داخلی سلولی از همه سلول می گذرند. جابه جائی داخل سلولی یک رنگ یا ردیاب به وسیله میکرویونتوفورز برای نشانه گذاری سلول جهت آزمایش بافت شناسی استفاده می شود. متداول ترین و پراستفاده ترین نشانه گذاری های یونتوفورز داخل سلول شامل Lucifer Fellow و HRP) horseradish Perozidese) است. جابه جائی داخل سلولی معمولاً با اعمال جریان های یونتوفورتیک در حد چند نانوآمپر برای چند دقیقه انجام می شود. در مطالعات خارج سلولی Phasecgus Volganis Leucoaggrtinin معمولاً به عنوان یک مسیریاب مشهور استفاده می شود. یک کاربرد مهم جابه جائی خارج سلولی رنگ ها (برای مثال Pontamine sley Blue or Fast Green) نشانه گذاری مکان مثبت/یونتوفورز در الکتروفیزیولوژی خارج سلولی است. به طور معمول این ترکیبات به وسیله جریان ۱۰-۱ میکرو آمپر اعمال شده برای ۴۵-۱ دقیقه تزریق می شود.

تست کردن اثر ترکیبات نورواکتیو به وسیله میکرویونتوفورز

تزریق یونتوفورتیک از پیپت های چندلوله ای در نزدیکی نورون امکان مشاهده رنج وسیعی از ترکیبات را برای فعالیت بافت شناسی در سلول های نواحی خاصی از مغز فراهم می کند. سپس توانائی آن موادی که روی نرخ آتش این نورون ها اثر می گذارند، سنجیده می شود و تلاش هائی برای جست وجوی تشابهات اساسی بین فعالیت های ناشی از داروها و نتایج اثرات برانگیخته شده به وسیله سیناپس ها انجام می گردد. ممکن است تفاوت ها و تضادها روی عکس العمل های ناشی از دارو و سیناپس نیز تست شود. برای انجام میکروداروشناسی به وسیله میکرویونتوفورز مقادیر به شدت کوچک با استفاده از جریان های یونتوفورتیک تزریق می شوند(حدوداً بین ۱۰ و ۱۰۰ نانوآمپر برای ۱۲-۵ ثانیه).

میکروالکترودها برای ثبت ترکیبی خارج سلولی یونتوفورز

فونتاژهای یونتوفورز چند لوله ای (Multibarrel) از شیشه بروسیلیکات با لوله هائی به ضخامت مویرگ شناخته می شوند. برای استفاده معمولاً ۵ یا ۷ قطعه لوله با ذوب کردن یا به وسیله چسب قبل از کشش به هم چسبانده می شوند. در مطالعات خارج سلولی میکرویونتوفورز معمولاً به همراه ثبت آتش عصبی استفاده می شود. برای انجام این کار لوله وسطی از یک پیپت چند لوله ای به وسیله یک محلول الکترولیت مناسب مانند کلرید سدیم پر می شود یا به جای این کار می توان از یک میکروپیپت مالتی بارل به همراه یک الکترود مثبت تک معمولی مانند تنگستن استفاده کرد. اخیراً فیبرهای کربن بسیار کوچک (۸-۵) به عنوان المان های هادی در الکترودهای ترکیبی ثبت/یونتوفورز معرفی شده اند که نسبت S/N (سیگنال به نویز) عالی را فراهم می کند. ثبت اسپایک (Spike) خارج سلولی: سیگنال های دریافت شده به وسیله الکترودهای خارج سلولی در سطح میکروولت است و برای اینکه قابل پردازش در اکثر دستگاه های الکترونیکی مانند اسیلوسکوپ ها و آنالایزرها و کامپیوترها باشد، نیاز به تقویت شدن دارند. مدار شامل یک آمپلی فایر تفاضلی تغذیه شده با باتری رکوپل شده با (ac battery powerd Ac-Coupled) است که برای ثبت نویز پائین خارج سلولی از سلول های عصبی میکروالکترودهای فیبرکربن مانند کربواستارها (Carbo Star) طراحی شده است و با تنگستن و دیگر میکروالکترودهای هادی (Solid-Conductor) نیز به خوبی کار می کند. طراحی پروب headstage اولین مرحله از تقویت را در واسطه میکروالکترود انجام می دهد که باعث تداخل نویزی کمتری می شود.

میکروپیپت و الکترودها

الکترودهای ترکیبی در میکرویونتوفورز: میکرویونتوفورز اغلب همراه با ثتب خارج سلولی firing عصبی استفاده می شود. اسپایک های خارجی سلولی به صورت نوعی دامنه کمتر از ۱۰۰ میکروآمپر دارند و به وسیله پتانسیل های عمل در طول غشاء نورون ها تولید می شوند که می توان آنها را از طریق لوله مرکزی پیپت چند لوله ای که به وسیله یک محلول الکترولیت مناسب مانند کلریدسدیم پر شده است، ثبت کرد. اما میکروپیپت های شیشه ای پر شده با الکترولیت در یک مونتاژ مالتی بارل از نظر الکتریکی بسیار نویزی هستند. میکروالکترودهای هادی جامد مانند تنگستن یا الکترودهای فیبری کربن در مقایسه، نویز بسیار کمتری در ثبت های خارج سلولی نشان می دهند. به همین دلیل، تلاش های بسیاری برای ترکیب یک الکترود تنگستن با مجموعه ای از لوله های یونتوفورز انجام گرفته است. تکنیک معمول چسباندن دو نوع الکترودها به هم است (ساختار سوار شدن روی هم یا Piggyback configuration) یا وارد کردن سیستم تنگستن تیز شده داخل یکی از لوله ها (ساختار فلز در شیشه metal-in-glass configuration). هر دو متد، فرآیندهائی وقت گیر و از نظر تکنیکی بسیار مشکل دارند. فیبرکربن شامل شده در الکترودهای ترکیبی ثبت/یونتوفورز به طور قابل توجهی ساده تر و ارزان تر نسبت به الکترودهای تنگستن است. فیبرهای کربن قطر ۸-۵ میکرومتر دارند و جهت سیگنال به نویز عالی در تست از خود نشان می دهند. الکترودهای فیبرکربنی همچنین می توانند برای آنالیز ولت متری (Voltammetric) انتقال دهنده ها استفاده شوند. در ادامه، یک سری الکترودهای فیبرکربنی Carbostar را که بریا یونتوفورز و ثبت خارج سلولی/آنالایزرهای الکتروشیمیائی با استفاده می شوند، معرفی می کنیم. الکترودهای Carbostar به وسیله یک روش ساخت خشک منفرد ساخته شده اند. بنابراین انتقال آنها در طول فواصل طولانی ایمن است. لوله های یونتوفورز self-filling هستند که باعث ساده شدن استفاده آنها می شود.

Carbostar I: الکترودهای فیبرکربنی تک لوله برای ثبت خارج سلولی و یا ولت متری in vivo.

Carbostar ۴: الکترودهای ترکیبی کربنی ۴ لوله ای برای ثبت خارج سلولی و میکرویونتوفورز هستند. برای زمانی که ۲ یا ۳ ماده قرار است روی نرخ آتش نورونی تست شوند، پیشنهاد می شود.

Carbostar ۵: میکروسکوپ نوری از الکترود کربواستار ۷ که سر فیبرکربنی آن را که از ساقه شیشه ای آنکه ۶ لوله یونتوفورز متصل به هم به وسیله ذوب شدن است، نشان می دهد. سختی فیبرکربنی پایداری مکانیکی خوبی را برای الکترود فراهم می کند و سر تیز آن نفوذ آسان به بافت را ممکن می کند.

ثبت نمونه: از یک نورون ساقه مغزی به وسیله یک Ex Amp-۶۰ KB به همراه یک الکترود فیبرکربنی کربواستار ۳ گرفته شده است. Firing سلول به وسیله NMDA یونتوفورز شده برانگیخته شده بود. جریان ها

برای یونتوفورز NMDA به وسیله پمپ یونتوفورز Union-۶۳ فراهم شدند. دامنه سیگنال ها به وسیله یک برد در بافت دیتای National Instrument نمونه برداری و در فرکانس ۲۰KHz دیجیتال شده است. نشانه گذاری ناحیه پشت به وسیله Pontamin Sley Blue: امکان ثبت خارج سلولی hippocapus یک موش صحرائی به وسیله تزریق PSB از طریق لوله یونتوفورز یک الکترود کربواستار ۴ نشانه گذاری شده است.

محلول PSB چهار درصد (w/v) در محلول m ۰/۱ استات سدیم ساخته شده و به وسیله سرنگ فیلتر ۱/۰ میکرومتر درست قبل از استفاده فیلتر شده و با محلول فیلتر شده یک لوله یونتوفورز الکترود کربواستار ۴ پر شده و تزریق یونتوفورتیک به وسیله یک پمپ یونتوفورز BAB-۵۰۰ با استفاده از ۵pA برای مدت ۱۵ دقیقه انجام می گردد. بافت به وسیله یک Vibratome به قسمت های ۵۰ میکرومتر بریده شده است. سپس برش ها به وسیله یک روش ساده نشانه گذاری و شمرده می شوند.

پمپ های یونتوفورز

این پمپ ها، منابع جریان با دقت بسیار بالا برای میکرویونتوفورز هستند. در طول یک آزمایش به خاطر تغییر مقاومت پیپت (به دلایل مختلف اغلب بیولوژیک) باید منبع جریان ثابتی باشد که به صورت اتوماتیک فلوی ثابتی را در لوله مستقل از مقاومت الکترود برقرار کند. توضیحات دسته بندی پمپ های یونتوفورز در قسمت های قبلی آورده شده است. پمپ یونتوفورز میکروآمپر BAB-۵۰۰ برای deposition خارج سلولی: ماکزیمم جریان خروجی ۲۰ میکروآمپر است که به وسیله یک ren-turn dial با صحبت ۰۱/۰ میکروآمپر سه مد عملکردی می تواند انتخاب شود. در مد پیوسته، جریان یونتوفورز پلاریته از مثبت به منفی پیوسته تولید می شود. در مد خارجی، BAB-۵۰۰ می تواند از طریق جک به هر تولیدکننده پالس منطقی یا کامپیوتر وصل شود. جریان خروجی هر زمانی که گیت منطقی ورودی high است، روشن به طور منطقی هرگاه Low است، قطع است. در مد پالس، تایمر داخلی روشن می شود و جریان برای ۵ ثانیه و در هر ۱۰ ثانیه تولید می شود. یعنی ۵ ثانیه روشن و ۵ ثانیه قطع. پلاریته جریان خروجی با سوئیچ کردن انتخاب می شود. پمپ یونتوفورز نانوآمپری Onion-۳۶ برای مطالعات داخل سلولی: این مدل نسخه عبور یافته پمپ یونتوفورز قبلی است. این یک منبع جریان ثابت دقیق است که می تواند با دو بازه جریان قابل انتخاب عمل کند. بازه ۰ تا ۲۰۰ میکروآمپر امکان تحویل خارج سلولی مواد مختلفی را برای تست اثرات آنها روی firing عصبی می دهد. نگهداری و تزریق جریان ها می تواند به وسیله دکمه هائی که روی یک تابلوی جداگانه است، با صحت ۱/۰ نانوآمپر تنظیم شوند. سوئیچ کردن بین نگهداری و تزریق جریان ها می تواند به طور دستی با استفاده از مد سوئیچ انجام شود یا می تواند به طور خودکار از طریق جک از راه دور صفحه پشتیبانی با استفاده از یک کامپیوتر یا یک تایمر انجام گردد. جریان تزریقی زمانی که ورودی دور به طور منطقی high است، فعال می شود. جریان نگهداری زمانی که به وطور منطقی low شود، روشن است.

اصول و عملکرد میکرویونتوفورز:

در محیط الکترولیت، اتم ها و مولکول ها دائماً در حال از دست دادن و گرفتن الکترون هستند و به طور مرتب، از حالت یونی به غیریونی تبدیل می شوند. همچنین ذرات درون الکترولیت به طور قابل ملاحظه ای حرکات تصادفی دارند و حتی بار الکتریکی که به الکترولیت اعمال می گردد، باعث جریان مستمری از یون های دارای بار الکتریکی مناسب در هر جهت می شود. اگر بتوان محیط الکترولیت را با غشائی به دو قسمت تقسیم کرد، همانند وضعیت درمانی، حرکت یون ها به جای حرکت تصادفی بیشتر در جهت عبور از روی غشاء هدایت و تحریک می شود. این همان وضعیتی است که هنگام یونتوفورز رخ می دهد. در این روش درمانی، بافت ها محیط الکترولیتی دائم و مؤثری هستند که در تماس با پد یا اسفنج خیس شده با محلول داروی یونزه است. بنابراین یون های دارای بار الکتریکی مثبت مجبور می شوند که از قطب مثبت به طرف قطب منفی رانده شده و در این مسیر از پوست به داخل بافت نفوذ کنند و بالعکس همین قضیه برای یون های منفی رخ می دهد.بعضی از این یون ها بار خود را در بافت از دست داده و به طور شیمیائی فعال می شوند، بنابراین با این روش می توان بعضی از داروها را به طور موضعی در دسترس بافت قرار داد. اثر هر داروی وارد شده به بافت از طریق یونتوفورز کاملاً شبیه داروئی است که به طور سیستماتیک وارد بدن می گردد. زیرا وقتی داروئی وارد مایع بافتی می شود، در حجم بافت پراکنده شده و اثر موضعی خود را برجای می گذارد. در سال ۱۹۵۵ با استفاده از یونتوفورز مولد راکتیو، پراکندگی دارو در بافت اثبات شده است. تعداد یون های وارد شده به بافت در زیر الکترود فعال هم با شدت و هم با مدت زمان برقراری جریان متناسب است. در واقع نشان داده شده است که تعداد یون های وارد شده به بافت متناسب با ریشه سوم حاصلضرب مدت برقراری جریان (t) برحسب دقیقه در i شدت جریان (میکروآمپر) است. در موارد عملی شدت جریان با حد تحمل پوست محدود می گردد که حداکقر ۱/۰ تا ۳/۰ میلی آمپر در واحد سطح (cm) است. غلظت یون ها در محلول باتعداد یون های در دسترس ارتباط مستقیم دارد، اما به هر حال آزمایشات نشان داده که تقریباً ۱ یا ۲ درصد، حداکثر غلظتی است که نتایج رضایت بخشی را برجا می گذارد. قابلیت هدایت و pH ماده استفاده شده به همراه حضور یون های غیرداروئی که با یون داروئی رقابت می کنند، همه از عوامل تأثیرگذار بر نفوذ یون داروئی در بافت است. به علاوه بعضی یون ها نظیر روی و نقره وضعیتی را فراهم می آورند که نفوذ را کاهش ساختمان های عمیق نظر مفاصل نیز استفاده کرد. همچنین شواهد به دست آمده از آزمایشات روی حیوانات نشان دهنده وجود غلظت بالائی از مواد نشان دارد در بافت های عمیق زیر محل یونتوفورز است.

نحوه عملکرد یونتوفورز در یک نگاه


وارد کردن یون ها به بدن از جمله مواردی است که در فیزیوتراپی استفاده می شود. پس از آماده سازی وسایل موردنیاز و دستگاه و نیز آماده سازی بیمار، پدهای مرطوب آغشته به یون های موردنظر را روی محل درمان می گذاریم، اگر یون ها حامل بار مثبت بودند، مانند سولفات روی و سولفات مس و...، پد آن را که کوچکتر است، روی موضع قرار می دهیم و اگر یون ها دارای بار الکتریکی منفی بودند، مانند کلروسدیم، استامید سدیم و... الکترود منفی یا پد کاتد را روی موضع قرار می دهیم. پس از بانداژ آن شدت جریان را در حد مطلوب بالا برده و یون ها را از بدن عبور می دهیم. یونتوفورز بیش از نیم قرن مورد استفاده قرار گرفته است. بعد از انتشار کتابی از Abramowitsch Neaossikine در مورد یونتوفورز، چند کمپانی جدید ابزاری را که منحصراً برای این کار طراحی شده بود، تولید کردند. همچنین یونیت هائی انحصاراً برای کاربرد یونتوفورز، طراحی شدند که به وسیله کامپیوتر برنامه ریزی می شوند. جریان موردنیاز برای انتقال یون از یک ژنراتور ولتاژ پائین استاندارد به دست می آورد.

تولید جریان برای تولید جریان درمانی DC نیاز به یک مولد ولتاژ ثابت یکسو با خروجی های مثبت و منفی است. در صورت استفاده از برق شهر باید آن را کاهش داد و به شکل مربعی درآورد. با یک تقیسم کننده پتانسیل مثلاً یک مقاومت متغیر به طور موازی سر راه خروجی می توان ولتاژ لازم را برای اعمال شدت جریان موردنیاز روی بافت تنظیم کرد. با قرار گرفتن تقسیم کننده روی صفر هیچ ولتاژی به کار نمی رود، پس هیچ جریانی نیز وجود ندارد و آمپرمتر سری با بیمار، ISO را نشان می دهد. مثلاً با اعمال ۵۰ ولت به بیمار، اگر مقاومت مسیر کلاً ۵ کیلو اهم باشد، یعنی ۱۰ میلی آمپر جریان برقرار خواهد شد که از بافت می گذرد. کلاً با تغییر ولتاژ اعمالی به بیمار، میزان جریان کاربردی برای بیمار از مقدار صفر قابل تنظیم است. بیشتر دستگاه ها دارای کلیدی برای اتصال به مدارهای مختلف هستند که دامنه متفاوتی از شدت I را در اختیار می گذارند. باید توجه داشت که مقدار جریان در بدن بیمار نه فقط به ولتاژ بلکه به مقاومت پوست نیز بستگی دارد. اثرات فیزیولوژیک و استفاده های درمانی از جریان هائی با شدت پائین برای اثراتی که در پوست ایجاد می کنند و همچنین اثر یونتوفورزی آنها استفاده می شود. شدت جریان به مقداری است که هیچ آسیب بافتی ایجاد نکند و بیمار نیز احساس ناراحتی نکند. به طور معمول این مقدار باید کمتر از حدود ۳۳/۰ میلی آمپر بر سانتی مترمربع باشد، اما مقادیر بین ۱ و ۵/۰ میلی آمپر بر سانتی مترمربع نیز پیشنهاد شده است. اثرات فیزیولوژیک و درمانی استفاده از جریان های مستقیم به شرح زیر است: ۱. تحریک حسی، ۲. پرخونی ارتجاع سطحی، ۳. الکتروتونوس ـ تغییر تحریک پذیری عصب، ۴. صدمه یا تخریب بافتی، ۵. تسکین درد، ۶. تسریع ترمیم بافتی، ۷. یونتوفورز.

تحریک حسی

در حین عبور جریان DC احساس خفیف گز گز شدن ایجاد می شود که ممکن است با ظهور مختصری قرمزی و خارش پوست همراه باشد. اگر مقدار جریان کافی برای مدتی طولانی از پوست عبور کند، اندکی ارتجاع پوستی زیر محل الکترودها دیده می شود، زیرا الکترود منفی (کاتد) نمایان تر است. این تحریک منحصر به محل قرار گرفتن الکترودها است.

پرخونی

محدوده منطقه ارتجاع مشخص کننده پرخونی مویرگی است که شباهتی به پرخونی ناشی از گرما که همراه با اتساع سرخرگی است، ندارد. ارتجاع اولیه حدود ۲۰ دقیقه طول می کشد. البته امکان دارد بعد از چند ساعت یا حتی دو روز، عوامل تحریک کننده دیگری نظیر گرما یا آب گرم آن را ایجاد کند. سازوکار چنین ارتجاعی با ارتجاع ناشی از محرک های شیمیائی نظیر عامل التهابی یا ارتجاع ناشی از تشعشعات ماوراءبنفش متفاوت است و هنوز دقیقاً شناخته نشده است.

الکتروتونوس

تحریک عصب زیر آستانه تحریک نمی تواند موجب آغاز پتانسیل عمل گردد، اما می تواند اختلاف پتانسیل غشا را متأثر کند. در این حالت کاتد موجب پتانسیل دپلاریزه موضعی و به شدت فزآینده ای می شود که با زمان به طور تصاعدی کاهش می یابد. آند حالت معکوس ایجاد می کند که همان هیپرپلاریزاسیون است. کاهش پتانسیل مثبت غشاء خارجی عصب موجب افزایش تحریک پذیری آن می گردد، در حالی که مثبت کردن بیشتر این پتانسیل اثری معکوس دارد که منجر به کاهش تحریک پذیری می شود.

تسکین درد

تحریک حسی انتهای اعصاب سطحی (به دلیل تغییرات الکترود شیمیائی) و مهار کردن درد از طریق تئوری را می توان توجیه قابل قبولی برای تشریح این پدیده به حساب آورد.

تسریع روند التیام

براساس آزمایشات متعدد جریان های کم شدت می توانند سرعت التیام را افزایش دهند. Becker و همکارانش (۱۹۹۷) نشان دادند که جریان های مستقیم خفیفی که از طریق الکترودهای کاشته شده به استخوان اعمال می گردد، در تشکیل و شکل دادن بافت های استخوانی مؤثر هستند. این روش به طور مؤثر و موفقیت آمیزی در درمان دو قطعه استخوان جدا شده به کار گرفته شده است. افزودن تحریک الکتریکی به برنامه درمانی زخم های سطحی نشان داده که موجب افزایش سرعت التیام می شود، گرچه هنوز استفاده از این روش درمانی به صورت وسیعی کاربرد ندارد. انواع مختلفی از جریان ها با هدف تسریع در التیام زخم به کار گرفته شده اند، اما همه آنها دارای یک جزء جریان مستقیم هستند و اثر قطبیت این جریان ها در مرتبه بعدی قرار دارد.

موارد عدم استفاده از تحریک الکتریکی برای ترمیم زخم

به نظر نمی رسد هیچ گزارشی از صدمات جدی و مشخصی ناشی از این درمان ها وجود داشته باشد. بعضی اوقات زخم موضعی زیر الکترود غیرفعال به علت استفاده از جریان های با شدت زیاد یا کاملاً تمیز نبودن پوست مشاهده می گردد. این جریان های الکتریکی را نباید روی بافت های دارای محلول هائی با رشد غیرطبیعی به کار برد. زیرا ممکن است فعالیت چنین سلول هائی را افزایش دهد و منجر به رشد سرطانی این سلول ها یا متاستاز آنها گردد. چنانچه زخم با استفاده از داروهای محتوی یون های فلزی آزاد یا سایر یون ها تحت درمان قرار گیرد، باید زخم را قبل از درمان کاملاً شست وشو داد، زیرا یون های دارای بار مثبت که توسط آند و یون های دارای بار منفی که توسط کاتد به داخل زخم رانده شده، موجب التهاب زخم می گردد.

تخریب بافتی

دانسیته زیاد جریان موجب صدمه بافتی می گردد. انعقاد پروتئین ها زیر قطب مثبت و ذوب شدن آنها زیر قطب منفی اتفاق می افتد. این اثرات زمانی رخ می دهد که غلظت جریان زیاد باشد، مثل وقتی که یک سیم میله ای شکل با یک الکترود سوزنی داخل یاروی پوست قرار گیرد. از این اثر برای از بین بردن بافت های زائد نظیر زگیل استفاده می کنند. استفاده از این روش برای برداشتن موهای زائد کاملاً شناخته شده است. در این حالت، الکترود مثبت غیرفعال و بزرگی روی سطح پوست دور از ناحیه درمان قرار می گیرد و الکترودی ظریف و سوزی شکل با قطب منفی داخل پیاز مو قرار گرفته و جریان الکتریکی برای ذوب کردن و تخریب پیاز مو جهت از بین بردن رویش موی اپی تلیوم به کار می رود. اثرات فیزیولوژیک و درمانی یونتوفورز بستگی به ماهیت داروی مورد استفاده دارد. انواع متعددی از مواد برای اهداف مختلف درمانی مورد استفاده قرار گرفته اند.

1.بی حسی موضعی: با استفاده از یونتوفورز مواد مناسبی نظیر لیگنوکائین یا پروکائین می توان بی حسی موضعی در شخص ایجاد کرد. زمان بی حسی را می توان به طور قابل ملاحظه ای با افزودن آدرنالین افزایش داد. در مطالعه مقایسه ای بین اثر بی حسی ناشی از یونتوفورز و تزریق زیر جلدی معلوم شد که بی حسی با تزریق زیرجلدی ۲/۲۲ دقیقه طول می کشد، در حالی که این مدت با روش یونتوفورز ۵/۱۴ دقیقه بوده است. از این روش بریا درمان بیماری هرپس زوستر و نورالژی عصب سه قلو استفاده می گردد. گاهی اوقات از این روش برای ایجاد بی حسی موضعی در جراحی های کوچک گوش و چشم که تزریق زیرجلدی بسیاردردناک دارند، نیز استفاده می شود. کاربرد این شکل از درمان مستلزم به کارگیری توجه خاصی است، زیرا بی حسی هنگام عبور جریان الکتریکی از پوست موجب افزایش بیش از حد و تمرکز جریان روی پوست می شود.

2.تسکین تعریق آیدیوپاتیک پوست: شاید بتوان گفت یکی از موفقیت آمیزترین موارد استفاده یونتوفورز، درمان تعریق آیدیوپاتیک پوست باشد. این حالت معمولاً کف دست ها و پاشنه پا و گاهی اوقات ناحیه زیربغل را مبتلا می کند. استفاده از انواع داروهای ضدتعریق ممکن است بی اثر باشد. پس تنها راه عبارت است از سمپاتکتومی دست ها و پاها یا برداشتن پوست ناحیه زیربغل. استفاده از یونتوفورز با گلیکوپرونیوم برومید، درمانی ساده، مؤثر و مطمئن به خصوص برای دست و پا است. غدد عرق بیرون ریز در کف دست ها و پاشنه پاها توسط سیستم سمپاتیک عصب دهی می شوند، اما تحریک آنها از طریق استیل کولین است. به گونه ای که وجود یک عامل آنتی کولین ژیک (داروی گلیکوپیرونیوم برومید) در داخل پوست بلافاصله تعریق را کاهش می دهد. مدت زمان پایداری این اثر متفاوت است. Abell Morgan به طور متوسط ۷/۳۳ روز برای کف دست در ۱۶ بیمار و ۲/۴۷ روز برای پاشنه در ۴ بیمار گزارش کرده است. تعداد کمی از بیماران نیاز به تکرار درمان بعد از هر ۴ تا ۶ هفته دارند. مدت عدم تعریق بعد از درمان نه تنها بین بیماران متفاوت بود، بلکه در درمان های موفق بین بیماران یکسان نیز اختلاف داشت. Low دو بیمار را با تکنیک استاندارد تحت درمان قرار داد، متوسط دوره خشکی گزارش شده آنها ۳۰ و ۳۸ روز با دامنه ۱۷ تا ۶۲ روز است. درمان ناحیه زیربغل موفقیت کمتری به همراه داشته و دوره خشکی فقط برای مدت کوتاهی، ۳/۷ روز، برقرار بوده است. این مسئله اشاره به این نکته دارد که دارو ممکن است در اپیدرم نگهداشته شود و تدریجاً آزاد گردد، بنابراین هرچه پوست ضخیم تر باشد، داروی بیشتری را در خود ذخیره می کند. استفاده از یونتوفورز آب لوله کشی نیز دارای اثر ضدتعریق موفقیت آمیزی بوده است. در این روش از آند به عنوان الکترود فعال استفاده می شود. اثر کاهش تعریق احتمالاً به خاطر ایجاد مانع در مقابل کانال های عروق توسط تغییروضعیت کراتین است. متأسفانه اثر ضدتعریق آب لوله کشی بیش از چند روز به طول نمی انجامد و لازم است که درمان دوباره پس از چند روز تکرار شود تا اثر خشکی برای مدت طولانی تری در پوست منطقه تحت درمان باقی بماند.

3.کاربرد آنتی بیوتیک ها: کاربرد آنتی بیوتیک روی مناطق بدون گردش خون توسط یونتوفورز نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. استفاده از یونتوفورز آنتی بیوتیک جنتامایسین روی التهاب غضروفی گوش بعد از سوختگی نشان داده که می تواند تأثیر درمانی بسیار موفقیت آمیزی روی کنترل عفونت داشته باشد. در درمان عفونت های مزمن، استفاده از یونتوفورز نقره متالیک کاربرد دارد. زخم های مزمن یا یونتوفورز نیکوتینیت (Xanthion Nicotinate) و همین طور داروی اتساع دهنده عروقی هیستامین دی فسفات قابل درمان اند.

4.کاربرد داروهای ضد التهابی: مطالعات مختلف استفاده از یونتوفورز داروهای ضدالتهابی را برای درمان التهاب های تاندونی و بوریت ها به عنوان روشی موفق نشان داده است. مزیت این روش نسبت به تزریق دارو، استریل بودن و عدم احساس درد در آن است، ولی اشکال عمده آن طولانی بودن مدت دردهای اسکلتی عضلانی استفاده می شود. برای مثال Omer و Demirtus استفاده از یونتوفورز سالیسیلات سدیم و دیکلوفناک سدیم را برای درمان التهاب اپی کنریل گزارش کردند و دیکلوفناک سدیم را مؤثرتر یافتند. توجه روی یونتوفورز داروهای NSAID اخیراً افزایش یافته است.

5.داروهائی با منشأ عصبی: برای درمان سندروم دردهای مزمن مخصوصاً برای بیمارانی که از دردهای پس از بیماری هرپس یا سایر دردهای عصبی و دردهای مزمن سرطانی رنج می برند، استفاده از یونتوفورز آلکالوئیدهای وینکا (Ulclastire Vincristine) پیشنهاد شده است. آلکالوئیدهای وینکا دارای اثر سمی روی بافت های زنده هستند. آنها میکروتوبول ها را مهار کرده و در درمان بافت های بدخیم مورد استفاده قرار می گیرند. تزریق غلظت مناسب این داروها می تواند موجب تخریب بافت گردد. استعمال آنها روی بافت های اعصاب حسی پوست با روش یونتوفورز موجب بروز یک اثر غیرمعمول می گردد. آنها با تأثیر خود روی این بافت های عصبی آزاد، مزاحم انتقال سیگنال های درد از طریق سیستم آکوپلاسی می گردند. گزارش آزمایشات بالینی نشان دهنده موفقت کامل استفاده از یونتوفورز این داروها بر کاهش دردهای نوروژیک بوده است.

موارد استفاده دیگر: محققان داروهای متعدد دیگری را گزارش کرده اند که یونتوفورز آنها اثرات درمانی خاصی از خود به جای می گذارد. برای کاهش ورم موضعی از داروی هیالورونیداز استفاده شده است. استفاده از یونتوفورز در درمان زخم های ایسکمیک و التهاب آلرژیک غشاء مخاط بینی قبلاً پیشنهاد شده و مورد استفاده قرار گرفته است. از یون یدو کلر برای افزایش انبساط پذیری بافت جوشگاه زخم همراه با کشش استفاده شده است. یونتوفورز در درمان عفونت های قارچی و یونتوفورز سالیسیلات برای تسکیل درد بیماری های روماتیسمی استفاده شده است.

پس به طور خلاصه از یونتوفورز داروهای مناسب جهت موارد زیر استفاده می شود:

۱. بی حسی موضعی،

۲. تسکین تعریق افزایش یافته،

۳. آنتی باکتریال،

۴. تسکین دردهای نوروژنیک،

دیگر اهداف درمانی شامل:

۱. کاهش Ode میلی آمپر

۲. ترمیم زخم های مزمن

۳. افزایش قابلیت کشش پذیری اسکارها

۴. عفونت های قارچی پوستی

۵. تسکین درد

مهمترین
اثر استفاده از دستگاه های میکرودرم ابریژن(مدل های خانگی یا کلینیکال
فرقی نمی کند) کمرنگ یا محو کردن لکها و رفع چین و چروک است . مخصوصا اگر همزمان باآن از داروهای لک بر استفاده شود.بررسی های اخیری که روی میکرودرم ابریژن انجام شده نشان دهنده افزایش 20 برابری نفوذ ویتامین c پس از یک جلسه درمان میباشد.این اثر میکرودرم در لک هایی که قبلا با درمانهای ضد لک بهبود نیافته اند مشهود تر است ...

سوالات اکثر کاربران در خصوص رفع لک ها و چین و چروک یکسان می باشد
بنابراین بمنظور تمام کردن این مبحث و پاسخ به شما دوستان عزیز در خصوص چگونگی رفع لک های مختلف پوست ورفع انواع چین و چروک صورت و پوست  استفاده از دستگاه های میکرودرم
ابریژن (مدل های خانگی یا کلینیکال)در این خصوص کفایت می کند .تنها در مواردی
که چین و چروک تبدیل به شیار های عمیق روی پوست شده(مثل خط خنده یا
چروک های
پیشانی) همزمان که از بوتاکس و ژل استفاده می کنید از میکرودرم هم
کمک

بگیرید.در
بقیه لک ها و چین و چروک های کم عمق استفاده از میکرودرم بتنهایی
کافیست.

جهت
راهنمایی در خصوص نحوه ی استفاده از دستگاه های میکرودرم ابریژن وبسایت
زی

ر از
وبسایت های علمی و قابل اعتماد در این خصوص می باشد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: