روزی جبرئیل و میکائیل با هم مناظر میکردند

جبرئیل گفت : مرا عجب اید که با این همه بی حرمتی و جفاکاری خلق رب العزه بهشت از بهر چه افریدند.

میکائیل چون این بشنید گفت : مرا ان عجب میاید که با ان همه فضل و کرم و رحمت که الله بر بندگان است دوزخ از بهر چه افرید  ؟

از حضرت عزت و جناب جبروت ندا آمد : از گفت شما هر دو ان دوست تر دارم که به من , ظن نیکوتری ببرد ان کس که رحمت را بر غضب برتری دهد.


منبع:
--«(( کشف الاسرار))»--

سید مرتضی به منزل او رفت و در این خصوص او را سرزنش نمود و گفت: «از آداب زیارت در مذهب اهل‌بیت علیه السلام این است که داخل حرم شوی و عقبه و ضریح را ببوسی. این روشی را که تو داری، برای کسانی است که در شهرهای دور می‌باشند و دستشان به حرم مطهر نمی‌رسد.»

آن مرد چون این سخن را شنید گفت: «ای نقیب الاشرف» از مال دنیا هر چه بخواهی از من بگیر و مرا از رفتن معذور دار.

هنگامی که سید مرتضی سخن او را شنید بسیار ناراحت شد و گفت: «من که برای مال دنیا این سخن را نگفتم؛ بلکه این روش را بدعت و زشت می‌دانم و نهی از منکر واجب است.»

وقتی آن مرد این سخن را شنید، آه سردی از جگر پر دردش کشید. سپس از جا برخاست و غسل زیارت کرد و بهترین لباسش را پوشید و پا برهنه و با وقار از خانه خارج شد و با خشوع و خضوع تمام، نالان و گریان متوجه حرم حسینی گردید تا این که به در صحن مطهر رسید .

نخست سجده شکر کرد و عتبه صحن شریف را بوسید. سپس برخاست و لرزان، مانند جوجه گنجشکی که آن را در هوای سرد در آب انداخته باشند، بر خود می‌لرزید و با رنگ و روی زرد، همانند کسی که یک سوم روحش خارج گشته باشد، حرکت می‌کرد تا این که وارد کفش کن شد. دوباره سجده شکر به جا آورد و زمین را بوسید و برخاست و مانند کسی که در حال احتضار باشد داخل ایوان مقدس گردید و با سختی تمام خود را به در رواق رسانید.

چون چشمش به قبر مطهر افتاد، نفسی اندوهناک بر آورد و مانند زن بچه مرده، ناله جانسوزی کشید. سپس به آوازی دلگداز گفت: «اَهَذا مَصرَعُِِِ سیدُالشهداء؟ اَهَذا مَقتَلُ سیدُالشهداء؟ ؛ آیا اینجا جای افتادن امام حسین علیه السلام است؟ آیا اینجا جای کشته شدن حضرت سیدالشهداء است؟»

پس فریاد کشید و نقش زمین شد و جان به جان آفرین تسلیم نمود و به شهیدان راه حق پیوست.»

منبع:

داستان‌های علوی، ج4، ص210/ دارالسلام عراقی، ص301.

در روز نوروز غسل كنيد و پاكيزه ترين جامه هاى خود را بپوشيد و به بهترين بوها خود را خوشبو نماييد. در اين روز، روزه بگيريد و بعد از به جا آوردن نمازهاى پيشين و پسين و نافله هاى آن چهار ركعت نماز بخوانيد. در ركعت اول بعد از حمد، ده مرتبه سوره انا انزلنا...و در ركعت دوم ده مرتبه سوره قل يا ايها الكافرون و در ركعت سوم بعد از حمد ده مرتبه قل هو الله احد و در ركعت چهارم بعد از حمد ده مرتبه سوره قل اعوذ برب الفلق و قل اعوذ برب الناس را بخوانيد و بعد از نماز سجده شكر را به جا آوريد و اين دعا را بخوانيد:

«اللهم صل على محمد و آل محمد الاوصياء و المرضيين و على جميع انبيائكه و رسلك بافضل صلواتك و بارك عليهم بافضل بركاتك و صل على ارواحهم و اجسادهم . اللهم بارك على محمد و آل محمد و بارك لنا فى يومنا هذا الذى فضلته و كرمته و شرفته و عظمت فطره اللهم بارك لى فيما انعمت به على حتى لا اشكر احدا غيرك و وسع على رزقى يا ذالجلال و الاكرام اللهم ما غاب عنى فلا يغيبن عنى عونك و حفظك و ما فقدت من شى ء فلا تفقدنى عونك حتى لا اتكلف ما لااحتياج اليه يا ذالجلال و الاكرام .» (اين دعا داراى سند معتبر مى باشد و اگر نماز را هم به جا نياورديد مى توانيد دعا را بخوانيد)

در كتب غير مشهور دعاى زير را نيز روايت كرده اند: يا محول الحول و الاحوال حول حالنا الى احسن الحال

كه در هنگام تحويل سال انسان بر زبان جارى كند و از خداوند تبارك و تعالى بخواهيد كه او را از خواب بيدار نمايد و با تغييرى كه در فصل پيش ‍ مى آيد و زمين به اذن الهى زنده مى شود حالتهاى انسان نيز دچار دگرگونى شود و از دامهاى جهالت رهايى يابد و به خداوند نزديكتر شود.

(منبع:روزها و رويدادها ، مركز فرهنگي نور ولايت، قم: نشر پيام مهدي (عج) ، 1379 ، صص 15-16 .)

 هفت سين آيات قرآن:

سلام علي نوح في العالمين  (آيه 79 سوره صافات)

سلام علي ابراهيم             (آيه 109 سوره صافات)

سلام علي موسي و هارون  (آيه 120 سوره صافات)

سلام علي ال ياسين          (آيه 130 سوره صافات)

سلام علي المرسلين          (آيه 181 سوره صافات)

سلام عليكم بما صبرتم         (آيه 24 سوره رعد)

سلام هي حتي مطلع الفجر  (آيه 5 سوره قدر)